Ληλ

18 Apr Ληλ

ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ

Στα παλιά χρόνια πολλοί χωριανοί μας ,πήγαιναν στην ΚΑΒΑΛΑ για να καλυτερέψουν τη ζωή τους, μιας κι εκεί είχε δουλειές. Δουλειές βέβαια πολύ σκληρές και κοπιαστικές, όπως ήταν αυτή η δουλειά του εργάτη στους μπαχτσέδες.

Γραφει ο Γιωργος Χρηστου

Σ’ ένα μπαχτσέ λοιπόν δούλευε ένας χωριανός μου, μ’ ένα αφεντικό σκληρό και τσιγκούνη. Του είχε απλήρωτα πολλά μεροκάματα και το δικό μας τον έζωναν τα φίδια. Κουβέντα στην κουβέντα ανάμεσα στους ΚΑΛΛΙΟΠΙΤΕΣ έφτασε και στ’ αυτιά του χωριανού μας του Αντώνη του ΛΗΛ (άλλη ιστορία πώς πήρετο ΠΝΟΜ……ΛΗΛ), που και κείνος δούλευε στην ΚΑΒΑΛΑ. Τον συνάντησε και τον…..καθησύχασε!!!!

-Άσε, του λέει και θα τον φτιάξω εγώ!

Ντύνεται λοιπόν μια Κυριακή του κουτιού, ο Αντώνης, φοράει γραβατιά, κουστουμιά, παίρνει και μια τσάντα και μια και δυο παρουσιάζεται στο αφεντικό του χωριανού μας. Του συστήνεται, παίρνοντας και το ανάλογο ύφος, σαν ……δικηγόρος του εργάτη στον οποίο χρωστά δεδουλευμένα. Το αφεντικό άρχισε τις δικαιολογίες, πως τάχαμου δεν τα αρνείται αλλά θα του τα δώσει κάποια στιγμή μιας και αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες αυτή τη στιγμή, φαινόταν δηλ ότι δεν είχε διάθεση να πληρώσει. Το αετίσιο όμως μάτι του Αντώνη καθώς παρατηρούσε προσεκτικά τριγύρω, πέφτει σ’ ένα κρεμασμένο ακριβό κυνηγετικό όπλο. Το μυαλό του έφερε αυτομάτως τις ανάλογες στροφές, υπολόγισετην τιμή του, η οποία ξεπερνούσε τα χρεωστούμενα και τότε εκστομίζει με ΣΤΟΜΦΟ και σε άπταιστη καθαρεύουσα, το περίφημο, που για χρόνια ήταν το σλόγκαν του χωριού μας.

-ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ κατάσχεται τούτο το τυφέκιον δια να πληρωθεί το χρέος εις τον εργάτην.

ΤΣΙΜΠΗΣΕ το αφεντικό και φοβούμενο ότι θα χάσει το όπλο, πλήρωσε ΑΜΕΣΩΣ στο χωριανό μας όλα τα όσα χρωστούσε χωρίς δεύτερη κουβέντα.