Το δασος του Παπαστυλιανου

30 Jun Το δασος του Παπαστυλιανου

ΤΟ  ΔΑΣΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Γραφει ο Γιωργος Χρηστου

ΕΧΩ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ πολλές φορές στο δάσκαλό μας τον ΑΝΕΣΤΗ ΠΑΠΑΣΤΥΛΙΑΝΟ και νιώθω γι αυτόν μεγάλη εκτίμηση και ευγνωμοσύνη. Ήταν για αρκετά χρόνια δάσκαλος στο χωριό μου την ΚΑΛΛΙΟΠΗ. Ανάμεσα στα πολλά θετικά στοιχεία που είχε σαν άνθρωπος και σαν δάσκαλος, ήταν και η υπέρμετρη εργατικότητά του, λειτουργώντας το σχολείο με 60-70 μαθητές σαν μονοθέσιο.

Ο ΠΑΠΑΣΤΥΛΙΑΝΟΣ αντιπαθούσε τις εκδρομές. Δε μας πήγαινε ποτέ, εκτός κι αν ερχόταν ο Παξιμαδάς με το σχολείο του Κοντοπουλίου, και τότε εκείνος την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος, ακολουθούσε. Τον Παξιμαδά δε τον …. εκτιμούσαμε, γιατί γινόταν αιτία να γλιτώνουμε το μάθημα.

ΚΑΠΟΤΕ ΛΟΙΠΟΝ μας ανακοινώνει ότι θα πάμε εκδρομή στο Πηγαδέλι. Μη φανταστείτε πως άλλαξε τακτική, άλλο είχε ετοιμάσει. Απλά ήθελε να συνδυάσει την εκδρομή με δεντροφύτευση. Αγαπούσε τα δέντρα, γνώριζε τη χρησιμότητά τους έβλεπε την έλλειψη στη Λήμνο και ήθελε να μας μεταδώσει   την αγάπη του  γι αυτά. Βρήκε λοιπόν κοινοτικό μέρος στο Πηγαδέλλι και αποφάσισε να δημιουργήσει εκεί το δάσος μας. Έτσι το έλεγε, βαρύγδουπα, για να κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Το μέρος όμως δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά μια άγονη άμμος, γι αυτό και οι χωριανοί μας τον κορόϊδευαν, ότι δεν πρόκειται να πιάσει εκεί ούτε ένα πευκάκι. Ο Παπαστυλιανός όμως σαν έξυπνος και παρατηρητικός άνθρωπος που ήταν, είχε επισημάνει τις λεύκες που ήταν φυτρωμένες εκεί και κατάλαβε πως λίγο κάτω από την άμμο είχε υγρασία.

ΔΕΝΤΡΑΚΙΑ ΛΟΙΠΟΝ, τσαπιά, κουβαδάκια και στη γραμμή για το Πηγαδέλι όπου φυτέψαμε με χαρά θα έλεγα τα μικρά πευκάκια και στη συνέχεια σε άλλες εκδρμές τα ποτίζαμε. Για το καλοκαίρι δεν θυμάμαι τι έκανε αλλά σίγουρα θα βρήκε τρόπο για να τα ποτίζει.

ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ δέντρα είναι τεράστια, εχει δημιουργηθεί ο πνεύμονας, είναι ήδη 57 περίπου ετών, αλλά είναι τελείως αφημένα στην τύχη τους. Τα σπασμένα κλαδιά και η πυκνότητά τους, δημιουργούν μεγάλο κίνδυνο από πυρκαγιά. Αυτά τα πεύκα, που τα πλαισιώνουν και οι λεύκες δεν πρέπει να αφεθούν στην τύχη τους. Το αλσύλιο αυτό πρέπει να καθαριστεί και να επεκταθεί προσθέτοντας και άλλα δεντράκια. Αυτό με λίγη καλή διάθεση γίνεται.

Ωστόσο ευγνωμονώ το δάσκαλό μου που μου μετέδωσε την αγάπη του για τα δέντρα, βάζοντας κι εγώ σαν δάσκαλος το λιθαράκι μου στη δενδροφύτευση, τόσο σε δημόσιους όσο και σε δικούς μου χώρους.